پنگوئن ها چگونه در قطب جنوب زنده می مانند؟

همیشه پاهای سرد - و این چیز خوبی است!

پنگوئن‌ها هنگام راه رفتن روی یخ احساس ناراحتی نمی‌کنند، زیرا سیستم عصبی و گیرنده‌های سرمای آن‌ها با دمای منفی سازگار است. با این حال، وقتی روی یخ راه می‌روند، پاهایشان سرد می‌شود و این چیز خوبی است. پاهای گرم یخ را آب می‌کرد و حیوانات را دائماً در یک گودال آب ایستاده می‌کرد. ایده خوبی نیست، زیرا در این صورت همیشه خطر یخ زدن پنگوئن ها وجود دارد. پاهای سرد در واقع یک مزیت در قطب جنوب است.

مبدل حرارتی در پای پنگوئن!

وقتی پاهایمان سرد است، تاثیر منفی بر گرمای کلی بدن ما می گذارد. اما طبیعت برای پنگوئن ها ترفندی ارائه کرده است: پاهای پنگوئن دارای سیستم عروقی پیچیده ای است که بر اساس اصل جریان مخالف کار می کند. بنابراین پنگوئن ها نوعی مبدل حرارتی ساخته اند. خون گرم از داخل بدن از قبل گرمای خود را در پاها منتشر می کند به گونه ای که خون سردی که از پاها به سمت بدن جریان می یابد گرم می شود. این مکانیسم از یک طرف پاها را سرد نگه می دارد و از طرف دیگر پنگوئن با وجود پاهای سردش به راحتی می تواند دمای بدن خود را حفظ کند.

لباس کامل در فضای باز!

پنگوئن‌ها دارای پوششی متراکم، پوشش‌های سخاوتمندانه روی هم هستند و انواع پرهای عایق خوبی برای گرم نگه داشتن دارند. طبیعت یک کمد لباس پنگوئن عالی ایجاد کرده است: گرم، متراکم، ضد آب و در عین حال شیک. پنگوئن‌های قطب جنوب علاوه بر پرهای متمایزشان، دارای پوست ضخیم و لایه‌ای بزرگ از چربی هستند. و اگر این کافی نیست؟ سپس شما نزدیک تر می شوید.

نوازش گروهی در برابر سرما!

گروه های بزرگ از یکدیگر در برابر باد محافظت می کنند و در نتیجه اتلاف حرارت خود را کاهش می دهند. حیوانات به طور مداوم از لبه بیشتر به کلنی حرکت می کنند و حیوانات قبلاً محافظت شده به سمت بیرون حرکت می کنند. هر حیوانی تنها باید باد سرد مستقیم را برای مدت کوتاهی تحمل کند و می تواند به سرعت در جریان لغزش حیوانات دیگر شیرجه بزند. این رفتار به ویژه در پنگوئن امپراتور مشهود است. گروه های نوازش را huddle می گویند. اما سایر گونه‌های پنگوئن نیز کلنی‌های بزرگی را تشکیل می‌دهند. جوجه‌های آنها در گروه‌های مهدکودک در آغوش می‌گیرند، در حالی که والدین در حال شکار هستند.

برف بخور و آب نمک بخور!

علاوه بر سرما، پنگوئن‌های قطب جنوب مشکل دیگری هم دارند که تکامل مجبور شد آن‌ها را حل کند: خشکسالی. قطب جنوب نه تنها سردترین و بادخیزترین قاره روی زمین است، بلکه خشک ترین نیز می باشد. چه باید کرد؟ گاهی اوقات پنگوئن ها برف می خورند تا آب بدنشان را تامین کنند. اما طبیعت راه حل ساده تری ارائه کرده است: پنگوئن ها می توانند آب نمک نیز بنوشند. به عنوان پرندگان دریایی، آنها به طور قابل توجهی در دریا بیشتر از خشکی رایج هستند، بنابراین این سازگاری برای بقا ضروری است.

چیزی که در ابتدا غیر قابل باور به نظر می رسد در بین پرندگان دریایی رایج است و به دلیل سازگاری فیزیکی خاص است. پنگوئن ها غدد نمکی دارند. این غدد جفت شده بالای ناحیه چشم هستند. این غدد ترشح نمکی خود را از طریق سوراخ های بینی دفع می کنند. این کار نمک اضافی را از جریان خون حذف می کند. به عنوان مثال، علاوه بر پنگوئن ها، مرغان دریایی، آلباتروس ها و فلامینگوها غدد نمکی نیز دارند.

استعدادهای شنا و غواصان عمیق!

پنگوئن ها کاملاً با زندگی در آب سازگار هستند. در طول تکامل، نه تنها بال های آنها به باله تبدیل شده است، بلکه استخوان های آنها نیز به طور قابل توجهی سنگین تر از استخوان های پرندگان دریایی است که قادر به پرواز هستند. در نتیجه پنگوئن ها شناوری کمتری دارند. علاوه بر این، مقاومت آنها در برابر آب توسط بدنه اژدری شکل کاهش می یابد. این باعث می شود که آنها به طور خطرناکی شکارچیان زیر آب سریع باشند. حدود 6 کیلومتر در ساعت معمول است، اما حداکثر سرعت 15 کیلومتر در ساعت غیر معمول نیست. پنگوئن‌های جنتو سریع‌ترین شناگران محسوب می‌شوند و می‌توانند بیش از 25 کیلومتر در ساعت سرعت داشته باشند.

پنگوئن‌های شاه و پنگوئن‌های امپراطور عمیق‌ترین شیرجه را انجام می‌دهند. مطالعات با استفاده از ضبط کننده های الکترونیکی شیرجه بر روی پشت پنگوئن ها، عمق 535 متری را در پنگوئن امپراتور ماده ثبت کرده است. پنگوئن‌های امپراطور همچنین ترفند خاصی برای منجنیق کردن خود از آب و روی یخ می‌دانند: هوا را از پرهای خود آزاد می‌کنند و حباب‌های کوچکی را آزاد می‌کنند. این فیلم هوا اصطکاک با آب را کاهش می دهد، پنگوئن ها کمتر از سرعت خود کم می کنند و می توانند برای چند ثانیه سرعت خود را بیش از دو برابر کنند و در نتیجه به زیبایی به ساحل بپرند.