De ruige schoonheid van de Zuidelijke Shetlandeilanden, reisverslag van Antarctica

De ruige schoonheid van de Zuidelijke Shetlandeilanden, reisverslag van Antarctica

Veldrapport deel 2: Half Moon Island • Deception Island • Elephant Island

van AGE™ Reismagazine
Vrijgelaten: Laatste update op 3, K Keer bekeken

Bezoek aan de Zuidelijke Shetlandeilanden


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

1. Zuidelijke Shetlandeilanden

Een eigenzinnig landschap

grond in zicht! Na twee en een halve dag op volle zee kunnen we in ieder geval een glimp opvangen van wat deze zin betekent voor oude zeehonden. De Beagle Channel en de Drake Passage wij hebben achtergelaten. Voor ons ligt South Shetland, een sub-Antarctische archipel. De Zuid-Shetlandeilanden maken politiek gezien deel uit van Antarctica en vallen daarom onder het Antarctisch Verdrag. Net als het zevende continent zijn de Zuidelijke Shetlandeilanden momenteel eigendom van niemand anders dan hun dierlijke bewoners. We zijn dus gearriveerd.

Veel passagiers liggen ingepakt op het dek van de Zeegeest, anderen genieten van het uitzicht met een windjack en een warme kop thee op het balkon, een paar mensen klampen zich van binnen vast aan de ruit en de rest zit in de lobby met het raam. Hoe dan ook: iedereen staart naar buiten, want daar trekt het eenzame, ruige landschap van de South Shetland Islands aan ons voorbij.

Onwerkelijk en mooi op hun eigen idiosyncratische manier. En dat is precies waarom we hier zijn, om deze unieke individualiteit te bewonderen. Geen aangename kleuren, geen ansichtkaartmotieven van turkooisblauw, palmbomen en witte zandstranden. nee In plaats daarvan drijven donkere kliffen, besneeuwde bergtoppen, metershoge sneeuwbanken en grillige ijsbreukranden van oude gletsjers in het eindeloze grijsblauw van de Zuidelijke Oceaan. Land en lucht komen samen. Omhels elkaar. Verenigt toon op toon, om uiteindelijk op te lossen in een delicaat wit-grijs.

We betuigen ons respect aan het sub-Antarctische gebied en absorberen letterlijk de aanblik van de eerste koude eilanden. Wij zijn inderdaad hier. incarneren. Naast de poortwachters van Antarctica. Onze vingers worden langzaam stijf, de wind doet onze haren in de war raken en toch wordt onze glimlach groter. Het schip heeft koers gezet naar Halfmoon Island. Tijdens de briefing van onze expeditieleider kwamen we erachter dat dit Zuid-Shetland-eiland vooral bekend staat om zijn kolonie kinbandpinguïns. Als de eerste pinguïns naast de scheepsromp door de golven springen, is het duidelijk: we zijn al heel dichtbij.

Terug naar het overzicht van het ervaringsverslag


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

2. Zuid-Shetlandeiland Halve maan eiland

Uitgebreide familie van kinbandpinguïns & Co

Iedereen aan dek! Jassen, rubberen laarzen en reddingsvest. Daar gaan we. Het expeditieteam Zeegeest heeft een goede plek gevonden voor onze eerste landing en lanceert al de rest van de Zodiacs. Met deze kleine opblaasboten voor extreme omstandigheden gaan we de komende dagen vele prachtige plekken aan. Een blik op de golven, een zeemansgreep, een moedige stap en we zitten al in de rubberboot en vliegen richting onze eerste landing.

vier kinbandpinguïns vormen de ontvangstcommissie. Witte buiken, zwarte rug en een ongelooflijk schattig gezicht: wit met een zwarte kuif, zwarte snavel en een dunne lijn over de wangen. Het kwartet streelde ontspannen tussen glinsterende blauwe blokken ijs en waggelde toen hop, hop, hop over het donkere kiezelstrand.

Pas na een uitgebreide fotosessie kunnen we ons losrukken van de schattige pinguïns. Ik zou graag uren naar de kleine hoppers kijken. Ze zijn zo vriendelijk om ons een deel van de weg te vergezellen.

Een kleine vervallen houten boot vertelt over vergankelijkheid. Deze onschuldig ogende boot heeft een duistere geschiedenis. Het is het bewijs dat de mens deze prachtige, afgelegen plek helaas al heeft uitgebuit. Voor de geïnteresseerden zal een lid van het expeditieteam het duistere geheim onthullen: het onopvallende scheepswrak was een oude walvisboot.

Een paar meter verder, de heuvel op, zien we een white-faced waxbill, een typische vogel uit de Antarctische regio. In de verte zien we de pinguïnkolonie. De eerste passagiers zijn daar al gearriveerd, maar er valt onderweg veel te veel te ontdekken om snel verder te kunnen. We volgen langzaam de rode vlaggenroute die het team voor ons heeft uitgestippeld. Zo kan iedereen Halfmoon Island in zijn eigen tempo verkennen. Een heel prettig systeem.

Verschillende dikke pelsrobben ravotten in de baai, een enkele vrouwelijke zeeolifant ligt ertussen, kinbandpinguïns zitten op kleine sneeuwvelden en gletsjers en bergen torenen op de achtergrond. Op een ander stuk kust waggelen een paar van ons plotseling ezelspinguïns tegenovergestelde. Ze zijn qua grootte vergelijkbaar met kinbandpinguïns, maar hebben een zwarte kop met een grote witte vlek boven het oog en een opvallende oranje snavel. Er is zoveel te zien!

Eindelijk bereiken we de kinbandpinguïnkolonie. In kleine groepen (die ons op onze eerste dag heel, heel groot lijken, omdat we het vergelijken met) Zuid-Georgië weet het nog niet) de dieren staan ​​dicht bij elkaar. Ze zitten midden in de rui en geven een grappig beeld.

Sommige zien er extreem dik uit: opgeblazen, pluizig en zo pluche dat je ze wilt knuffelen. Sommige zijn totaal gescheurd en zien eruit als een oude lappendeken. Anderen zijn al fijn gladgestreken en nieuw bevederd, bloesemwit. De vloer is bedekt met zacht dons en al met al doen de kleine pinguïns ons na een lang kussengevecht veel denken aan zwart-witte donskussens.

Hier eindigt onze route voor vandaag. Twee gekruiste vlaggen maakten daar een einde aan. Tot hier en niet verder. De pinguïns hebben rust nodig tijdens de rui. Ze kunnen pas weer eten als ze hun verenkleed volledig hebben veranderd. Pinguïns vervellen al hun veren tegelijk. Dit heet een catastrofale rui, legt een lokale ornitholoog van het expeditieteam uit. In hun huidige staat zijn ze niet waterdicht, waardoor ze niet kunnen jagen in de ijskoude golven van de Zuidelijke Oceaan. Vasten is aan de orde van de dag. Om energie te besparen bewegen de dieren weinig. Het is daarom belangrijk om ze niet te stressen en respectvol afstand te bewaren. Dus we gaan zitten, zwijgen en genieten van het uitzicht over de kolonie.

Langzaam komen we tot rust, leggen de camera's aan de kant en nemen dit bijzondere moment in ons op. De bergen torenen op de achtergrond en voor ons liggen schattige bolletjes veren te dommelen. We zijn gearriveerd. Ik haal diep adem en neem voor het eerst bewust de eigenaardige geur van de pinguïns waar. Ze hebben hun eigen, kruidige geur. Ik laat mijn ogen vrolijk ronddwalen. Ik denk dat ze naar ruimte ruiken. Dit is de geur van Antarctica die ik wil onthouden.

Terug naar het overzicht van het ervaringsverslag


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

3. Zuid-Shetlandeiland Misleiding eiland

De 1e ijsberg & een vulkanische krater vol water

Ik open mijn ogen 's morgens vroeg en natuurlijk is mijn eerste blik op het raam. Daar trekt al een prachtig berglandschap voorbij. Dus stap uit bed en in het expeditiejack! We kunnen weer thuis slapen. De laatste vermoeidheid verdwijnt snel in de Antarctische wind. Ik adem kristalheldere ochtendlucht in en terwijl de ochtendzon de toppen beklimt, glijden we langs een prachtige gletsjerrug die tot aan de zee reikt.

Uiteindelijk begint de omtrek van Deception Island vorm te krijgen. Ons doel voor vandaag. Bedrog betekent bedrog. Een passende naam voor een eiland dat eigenlijk een actieve vulkaan is. Niemand zou verwachten het schip naar hun midden te kunnen brengen. Door instortingen en daaropvolgende erosie van de kraterrand werd de gedeeltelijk geleegde magmakamer overspoeld met zeewater. Eenmaal ontdekt, gebruikt de mens deze beschermende natuurlijke haven sindsdien voor zichzelf.

Plots trekt een structuur in de verte mijn aandacht. ijsberg vooruit!

Inderdaad, onze eerste ijsberg. Een enorme mooie kolos. Hoekig, ruw en ongepolijst. Een echte drijvende berg van sneeuw en ijs. Terwijl ik nog steeds op zoek ben naar de perfecte beelduitsnede, sta ik er weer versteld van hoeveel tinten wit de natuur heeft bedacht.

Hard wit met een vleugje grijsblauw, de ijsberg drijft voor Deception Island. Maar de smalle kuststrook van South Shetland Island wordt pas op het tweede gezicht zichtbaar. Stralend en sneeuwwit in de ware zin van het woord, het schijnt delicaat van achter de ijsberg. Om dan pas weerspiegeld te lijken in de lucht, waar de wolken in witgrijze en melkwitte paden doorheen lopen, terwijl kristalwitte schuimtoppen de Ozan bekronen. Ik weet het zeker: nergens anders ter wereld zal wit voor mij zo kleurrijk lijken als op Antarctica.

Ten slotte nadert het schip een nauwe opening in het rotsmassief van het eiland en onze kapitein stuurt er rechtstreeks naar toe. Deception Island wordt aangekondigd via de luidspreker en al snel staan ​​alle passagiers bij de reling om de Zeegeest naar de natuurlijke haven van Deception Island. De smalle ingang van de ondergelopen caldera wordt ook wel Neptunusbalg genoemd omdat er vaak harde wind door de vernauwing fluit.

Rechts rijst een donkere klif op, links een oprijzende bergketen met kleurrijke rotsformaties. Als je goed kijkt, zie je veel kleine stippen op het bijna-oceanische plateau. En de stippen zijn pinguïns. De erosie kloof die we rijden is versierd met gewassen keien en een vrijstaande rots naald. Ademloos verbijsterd draaien we afwisselend naar rechts en links, dan zijn we er doorheen.

Om ons heen rijst een beschermende bergketen op en het water wordt kalm. Wat we waarnemen als bergen is de kraterrand. We drijven midden in de zeewaterlagune van een ondergelopen vulkanische krater, in het midden van een nog actieve vulkaan onder ons. Het idee is bizar. Maar niets om ons heen wijst op dit spectaculaire feit en we voelen ons volkomen veilig. Is deze zekerheid bedrieglijk? De bodem van de caldera stijgt momenteel elk jaar met zo'n 30 cm, zo leren we in de wetenschappelijke lezing 's avonds.

Er is iets in beweging. Het is waarschijnlijk maar goed dat we dat nog niet precies weten. Vol verwachting staan ​​we aan de reling en kijken ontspannen en opgewonden uit naar de dag op Deception Island.

Terug naar het overzicht van het ervaringsverslag


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

3. Zuid-Shetlandeiland Misleiding eiland

a) Wandeling in de middle of nowhere (Telephone Bay)

Vandaag is het wandeltijd in Telefon Bay: in the middle of nowhere in het vulkanische landschap van Deception Island. Rode vlaggen markeren het pad en we besluiten de afgebakende lus gewoon in tegengestelde richting te lopen. Slechts een handvol mensen doet hetzelfde en beklimt de steile berg die alle anderen later zullen aflopen. Het is de moeite waard om tegen de stroom in te zwemmen. We worden beloond met fantastische uitzichten en vooral met het gevoel van eenzaamheid.

Vanaf hier kun je de hele lagune zien. Ons expeditieschip drijft in het midden en ziet er ineens piepklein uit in vergelijking met de afmetingen van deze gigantische krater. Vanuit vogelperspectief zien we de vorm van de krater veel beter en beginnen we een idee te krijgen van wat ons expeditieteam eerder heeft uitgelegd.

Na een meditatieve pauze gaan we verder. Nog een stukje omhoog. Steeds weer stoppen we en genieten we van het uitzicht terug. Pas vanaf deze hoogte worden de prachtige turquoise glinsterende uitlopers van de kraterlagune duidelijk zichtbaar en een tweede, veel kleiner meer dat gelig naar ons toe glinstert.

Als we het hoogste punt hebben bereikt, komen de eerste wandelaars ons tegemoet. Ingebed in de uitgestrektheid van Deception Island, lijken ze klein en onopvallend, ondanks de felrode expeditiejassen. Vanaf zacht oplopende heuvels kijken we naar beneden in een verweerd en diep ingesprongen vulkanisch landschap.

We nemen de tijd, genieten van het uitzicht en leggen prachtige fotomotieven vast. Desalniettemin hebben we de cirkelvormige route sneller voltooid dan de meesten. Als trekkingvrienden zijn we gewend aan rotsachtig terrein en worden het eigenlijk net warm. Aangezien we tijdens de dagen op zee toch het sporten hebben gemist, besluiten we de route gewoon nog een keer te lopen.

En dus genieten we twee keer van de hoogtepunten van Telefon Bay: vulkanische bodems, bergachtige uitgestrektheid, geweldige uitzichten, kleine mensen, sprankelende lagunes en diep uitgehouwen valleien.

Terug naar het overzicht van het ervaringsverslag


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

Een barbecue met uitzicht

Dan is het tijd voor de lunch: vandaag met een heerlijke barbecue op het dek van de Zeegeest. Inselbergs op de achtergrond en frisse zeelucht in de neus - zo smaakt de lunch dubbel zo lekker. Goed gevoed, iedereen is klaar voor de volgende landing.

Terug naar het overzicht van het ervaringsverslag


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

3. Zuid-Shetlandeiland Misleiding eiland

b) Bezoek aan een oud walvisstation (Whaler's Bay)

Whalers Bay van Deception Island wordt gebruikt door gasten van de Zeegeest heel anders ervaren. De uitspraken variëren van ‘Wat moet ik hier doen?’ tot ‘Dat moet je zien’ tot ‘Fantastische fotomomenten.’ We hebben het over de roestige overblijfselen van het voormalige walvisstation en de vervallen gebouwen uit de bewogen geschiedenis ervan. Zuid-Shetlandeiland. Maar uiteindelijk zijn we het er allemaal over eens: dankzij Moeder Natuur was de reis een groot succes.

Zeehondenjacht, walvisvangst en verwerking van walvissen in de eerste helft van de 20e eeuw op 's werelds meest zuidelijke blubberkookachtige Deception Island. Een triest verleden. Toen, tijdens de Tweede Wereldoorlog, vernietigden de Britten alle faciliteiten uit angst dat ze in Duitse handen zouden vallen. We staan ​​even hulpeloos voor de ruïnes van de tijd, staren naar de enorme roestrode tanks en hebben huiveringwekkende beelden in ons hoofd.

Dan doen we het enige logische: we storten ons in een fotoshoot met suikerzoete Antarctische pelsrobben.

Ook bekend als pelsrobben, werden de prachtige dieren bijna uitgeroeid tijdens de donkere jaren van Deception Island. Maar gelukkig zijn ze teruggekeerd, hebben ze zich met succes vermenigvuldigd en hebben ze nu hun leefgebied teruggewonnen. Ze lijken te weten dat ze niets meer te vrezen hebben van mensen en blijven volkomen kalm ondanks onze aanwezigheid. Ook wij ontspannen en genieten van het prachtige uitzicht en het gezelschap van de grappige zeehonden.

Ze liegen overal. Op het strand. in het mos. Zelfs tussen de tanks. mannen en vrouwen. volwassenen en jongeren. Wat leuk dat dit vandaag weer haar eiland is. Een lid van het expeditieteam vestigt onze aandacht opnieuw op het mos. We bevinden ons tenslotte op Antarctica en voor dit gebied zijn mossen een uiterst weelderige vegetatie die wat aandacht verdient.


Daarna dwalen we langs het strand en verkennen de vervallen gebouwen. Een beetje geschiedenis kan geen kwaad. Op onze reis door het verleden cirkelen we om roestige tanks, gluren door scheve ramen, vinden oude graven en de begraven overblijfselen van een tractor in het zand. Je mag de ruïnes niet betreden. Er is een acuut instortingsgevaar.

Ik vind de trekker het mooist. Het is indrukwekkend wat de grondmassa's moeten hebben verplaatst om het voertuig zo diep te laten zinken. Een jager naast hout en roestige spijkers zet me weer aan het denken. Het zou logisch zijn om hier op te ruimen. Het is alleen jammer dat dat precies is wat verboden is.

Eén van de passagiers is een fervent fan van Lost Places zoals deze. Hij gaat er helemaal in op en stelt duizend vragen over de gebouwen. De woonruimten van het walvisstation zijn door de Britten omgebouwd tot onderzoeksstation, zo vertelt het expeditieteam momenteel. Uit deze periode stamt ook de vliegtuighangar. Nee, het vliegtuig is er niet meer. Dat is inmiddels verwijderd. Groot-Brittannië, Argentinië en Chili hebben hier stations gehad en claimen het eiland. Twee vulkaanuitbarstingen maakten een einde aan het geschil en het eiland werd geëvacueerd. De begraafplaats werd destijds ook begraven. "En vandaag?" Tegenwoordig valt Deception Island onder het Antarctisch Verdrag. De politieke claims van de staten sluimeren en de overblijfselen van het walvisstation worden beschermd als erfgoedsite.


Genoeg verhaal voor vandaag. We worden teruggetrokken naar de dierenbewoners van het eiland. Tot onze grote vreugde ontdekken we twee ezelspinguïns. Ze poseren geduldig voor ons en waggelen gretig heen en weer tussen de pelsrobben.

Dan verandert het weer plotseling en verandert de natuur onze excursie in iets heel bijzonders:

Eerst trekt de mist op en verandert de stemming plotseling. Op de een of andere manier lijken de bergen groter dan voorheen. Kleine hutten, vulkanisch land, een machtige rotsachtige helling en allesverslindende misttorens erboven. Het landschap wordt mystiek, de natuur is aanwezig en het diepe grijs intensiveert de schaduwen van de rots tot felle kleuren.

Dan begint het te regenen. Plotseling, als een geheime opdracht. Fijne ijzel pelt op het zwarte strand. Het donkere zand lijkt een beetje donkerder, een beetje rotsachtiger en meer contrasterend te worden. In de verte daarentegen vervagen de contouren, zakken de wolken en vervaagt de wereld.

Uiteindelijk stolt de regen in sneeuw. En voor onze ogen verandert de kust van Deception Island in een nieuw sprookjesland. De schilder van de lucht trekt fijntjes de lijnen van de bergen. Elke contour. Zoals een potloodtekening. En als zijn kunstwerk af is, stopt de sneeuwval meteen.

We zijn gefascineerd door hoe de wereld om ons heen verandert. Als een perfecte theaterproductie, alleen live. In slechts een paar minuten zijn alle bergen en heuvels aan de kust in een nieuwe witte jurk gedrapeerd. Het ziet er prachtig uit. Ook hier, op een verloren plek als deze, heeft de natuur voor ons een meesterwerk gecreëerd.

Terug naar het overzicht van het ervaringsverslag


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

4. Zuid-Shetlandeiland Olifanteneiland

Het strand van Shackletons mannen

Het derde South Shetland-eiland dat we bezochten tijdens onze Antarctische expeditie met de Zeegeest benadering is Elephant Island.

Een prachtige ijsberg en een grandioze gletsjer wachten op ons als welkomstcomité. De ijsmassa's stromen rechtstreeks de zee in en hun reflectie zorgt voor een delicate blauwe glans die scherp afsteekt tegen de donkere rotswanden. Hoe dichterbij we komen, hoe indrukwekkender het is. Met verrekijkers en telelenzen verkennen we het wild ruige oppervlak. Hij is adembenemend mooi.

Dan bereiken we Point Wild. De plaats is vernoemd naar Frank Wild, de naaste vertrouweling van Ernest Shackleton. Tijdens de avontuurlijke Endurance-expeditie van Ernest Shackleton naar Antarctica kwam zijn schip vast te zitten in het ijs en werd het uiteindelijk vernietigd. De strijd om te overleven van de mannen en de gewaagde reddingsmissie zijn legendarisch. Frank Wild voerde het bevel over de overgebleven bemanning.

Inmiddels hebben we via lezingen aan boord veel geleerd over deze Antarctische expeditie en kijken we dus met een kennersoog naar Elephant Island. Het stuk strand op dit Zuid-Shetland-eiland ziet er klein uit. Hier leefden 28 mannen onder drie omgevallen roeiboten, hielden vol en wachtten maandenlang op redding. Het is gek dat iedereen het heeft overleefd. Tegenwoordig troont op Point Wild het monument voor Luis Prado tussen kinbandpinguïns. Een buste van de Chileense kapitein die uiteindelijk Ernest Shackleton hielp zijn mannen te redden.

Er was eigenlijk een Zodiac-trip gepland voor Elephant Island, maar helaas is het te golvend om over te schakelen naar de kleine rubberboten. Het is niet erg winderig, maar er kabbelen regelmatig golven over de jachthaven op het laagste dek. De golven die ons bereiken vanaf de volle zee zijn te sterk. Binnenkomen zou gevaarlijk zijn, in ieder geval voor mensen die niet goed ter been zijn of niet zeewaardig zijn. Onze expeditieleider besluit dat het risico op blessures te groot is en het risico te groot om maar een paar meter dichter bij het eiland te komen. De deining is het probleem, legt hij verontschuldigend uit en kijkt teleurgestelde gezichten aan. Dan trekt hij snel een aas uit zijn mouw: Walvissen spotten is aan de orde van de dag.

Meteen fleuren onze gezichten weer op. Al op weg naar Elephant Island konden we in de verte een paar vinnen zien toen de kapitein koers had gezet naar het eiland. Nu is het terug met het plan om precies deze groep te zoeken en deze keer om het van dichtbij te observeren. Til het anker op: walvissen vooruit!

Terug naar het overzicht van het ervaringsverslag


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

4. Walvissen spotten in de Zuidelijke Oceaan

Walvissen waargenomen voor de kust van South Shetland

Blaas, rug, vin. Opeens zitten we er middenin. Overal spatten waterfonteinen naar boven. Rechts een klap, dan links, een derde verder naar achteren. Slechts een paar seconden per keer duiken de ruggen van de walvissen door het oppervlak, waardoor we een glimp kunnen opvangen van een klein stukje van de majestueuze dieren. We zijn buiten adem omdat het er zoveel zijn.

De meeste zijn gewone vinvissen, maar er zijn ook enkele bultruggen. Enthousiaste kreten begeleiden het spektakel. Daar – nee daar – en hier. Gewone vinvissen, de op een na grootste walvissoort ter wereld en we hebben het geluk een hele groep tegen te komen. gekte. Later wordt de waarneming van een veertigtal dieren in het logboek bijgeschreven. veertig. Zelfs tijdens het diner hebben alle passagiers een grote grijns op hun gezicht.

Terug naar het overzicht van het ervaringsverslag


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

Enthousiast hoe het verder moet?

Beleef een romantische ontmoeting met Antarctica in deel 3

Opmerking: dit artikel en de volgende veldrapporten zijn momenteel nog in uitvoering.


Toeristen kunnen Zuid-Shetland ook ontdekken op een expeditieschip, bijvoorbeeld op de Zeegeest.
Verken het eenzame koninkrijk van de kou met de AGE™ Antarctische reisgids.


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

Geniet van de AGE™ Picture Gallery: de ruige schoonheid van South Shetland

(Voor een ontspannen diavoorstelling in volledig formaat, klik gewoon op een van de foto's)


Antarctische reisgidsAntarctica reisZuid-Shetland & Antarctisch Schiereiland & Zuid-Georgië
Expeditieschip Sea Spirit • Veldrapport 1/2/3/4

Deze redactionele bijdrage kreeg externe ondersteuning
Openbaarmaking: AGE™ kreeg als onderdeel van het rapport scherp geprijsde of gratis diensten van Poseidon Expeditions. De inhoud van de bijdrage blijft onaangetast. De perscode is van toepassing.
Copyrights en copyright
Teksten en foto's zijn auteursrechtelijk beschermd. Het copyright voor dit artikel in woord en beeld ligt volledig bij AGE™. Alle rechten zijn voorbehouden. Content voor print/online media kan op aanvraag gelicentieerd worden.
Haftungsausschluss
De ervaringen die in het veldrapport worden gepresenteerd, zijn uitsluitend gebaseerd op ware gebeurtenissen. Omdat de natuur echter niet te plannen is, kan een soortgelijke ervaring bij een volgende reis niet worden gegarandeerd. Ook niet als je met dezelfde aanbieder reist (Poseidon Expeditions). Als onze ervaring niet overeenkomt met uw persoonlijke ervaring, aanvaarden wij geen aansprakelijkheid. De inhoud van het artikel is zorgvuldig onderzocht en gebaseerd op persoonlijke ervaring. Indien informatie echter misleidend of onjuist is, aanvaarden wij geen aansprakelijkheid. Bovendien kunnen omstandigheden veranderen. AGE™ garandeert geen actualiteit of volledigheid.
Bronvermelding voor tekstonderzoek
Informatie ter plaatse en persoonlijke ervaringen bij a Expeditiecruise op de Sea Spirit van Ushuaia via de Zuidelijke Shetlandeilanden, het Antarctisch Schiereiland, Zuid-Georgië en de Falklands naar Buenos Aires in maart 2022. AGE™ verbleef in een hut met balkon op het sportdek.
Poseidon Expeditions (1999-2022), Startpagina van Poseidon Expeditions. Reis naar Antarctica [online] Ontvangen 04.05.2022-XNUMX-XNUMX, van URL: https://poseidonexpeditions.de/antarktis/

Meer AGE™-rapporten

Deze website maakt gebruik van cookies: U kunt deze cookies natuurlijk op elk moment verwijderen en de functie deactiveren. Wij gebruiken cookies om u de inhoud van de homepage zo goed mogelijk te kunnen presenteren en om functies voor sociale media te kunnen aanbieden en om de toegang tot onze website te kunnen analyseren. In principe kan informatie over uw gebruik van onze website worden doorgegeven aan onze partners voor sociale media en analyse. Onze partners kunnen deze informatie combineren met andere gegevens die u aan hen ter beschikking heeft gesteld of die zij hebben verzameld als onderdeel van uw gebruik van de diensten. overeenkomen Meer informatie