Het verhaal van de Nabateese stad Petra in Jordanië

Jordanien • Werelderfgoed Petra • Geschiedenis van Petra • Petra kaart • Bezienswaardigheden in Petra • Rotsgraven Petra

De oorsprong en het begin

De Nabateeërs kwamen uit het binnenland van Arabië. Het Nabateese rijk was het eerste Arabische rijk in de geschiedenis. Er is weinig bekend over de oorsprong van dit volk en er zijn verschillende theorieën. Ze vestigden zich waarschijnlijk in de 6e eeuw voor Christus. Het gebied rond Petra verdreef en verdreef de stam die er eerder had gewoond. Aanvankelijk leefden ze als semi-nomaden met tenten in de beschermde Petras-vallei. Een eerste historisch gedocumenteerde notitie over de Nabbeans werd pas in 311 voor Christus gevonden. In de Griekse geschiedenis.

De opkomst tot een commerciële metropool

De stad dankt haar opkomst aan haar belang als handelscentrum. 800 jaar lang - vanaf de 5e eeuw voor Christus Voor Christus tot de 3e eeuw na Christus - de oude stad was een belangrijk knooppunt voor handelaren. Petra was strategisch gelegen en werd een populaire halte op tal van karavaanroutes. De handelaren reisden tussen Egypte en Syrië of vanuit Zuid-Arabië naar de Middellandse Zee. Alle wegen liepen door Petra. De Nabateese regio wordt beschouwd als het kruispunt tussen Weihrauchstrasse en Königsweg. De stad werd een intermediair handelscentrum voor luxegoederen zoals specerijen, mirre en wierook en ontstond al in de 4e eeuw voor Christus. Tot aanzienlijke welvaart.

De proeftijd

In de 3e eeuw voor Christus De Nabateeërs waren in staat om een ​​aanval op Petra af te weren. Een van de opvolgers van Alexander de Grote probeerde de stad in te nemen, die bekend stond om zijn rijkdom. Zijn leger was in staat de stad te plunderen, maar werd op de terugweg in de woestijn gepakt en verslagen door de Nabateeërs.

De hoogtijdagen van Petra

In de 2e eeuw voor Christus Petra ontwikkelde zich van een nomadische handelsbasis tot een permanente nederzetting en werd de hoofdstad van de Nabateeërs. Er werden vaste constructies opgetrokken, die in de loop der jaren steeds grotere afmetingen kregen. Rond 150 voor Christus Chr het Nabateese rijk breidde zijn invloed uit naar Syrië. In de jaren 80 van de 1e eeuw voor Christus De Nabateeërs regeerden onder koning Aretas III. Damascus. Petra bloeide ook tijdens dit huwelijk van de Nabateese geschiedenis. De meeste rotsgraven van de stad werden gebouwd aan het einde van de 1e eeuw voor Christus. Voor Christus en in het begin van de 1e eeuw na Christus

Het begin van het einde

In de 1e eeuw voor Christus De Nabateeërs steunden de rechtmatige erfgenaam van de troon van Judea en brachten zijn broer naar Jeruzalem, waar ze hem belegerden. De Romeinen maakten een einde aan deze belegering. Ze vroegen de koning van de Nabateeërs om zich onmiddellijk terug te trekken, anders zou hij tot vijand van Rome worden verklaard. 63 voor Christus Toen moest Petra zich in dienst van Rome stellen. De Nabateeërs werden Romeinse vazallen. Desalniettemin slaagde koning Aretas erin zijn koninkrijk voorlopig te behouden en bleef Petra voorlopig autonoom. Tijdens het leven van Christus had de rotsstad waarschijnlijk ongeveer 20.000 tot 30.000 inwoners.

Onder Romeinse heerschappij

De Romeinen verlegden de oude handelsroutes steeds meer, waardoor de stad steeds meer invloed verloor en beroofd werd van de bron van haar rijkdom. De laatste koning van de Nabateeërs ontzegde Petra uiteindelijk de titel van hoofdstad en verplaatste het naar Bostra in het huidige Syrië. In 106 na Christus werd Petra uiteindelijk opgenomen in het Romeinse rijk en werd voortaan geleid als de Romeinse provincie Arabia Petraea. Hoewel Petra aan invloed en welvaart had ingeboet, bleef het gesetteld. De stad beleefde een korte tweede hoogtepunt als bisdom en hoofdstad van een Romeinse provincie. De overblijfselen van verschillende getuigen hiervan Kerken van de Rotsstad uit de late oudheid, die te vinden is in de vallei van Petra.

Verlaten, vergeten en weer gevonden

Zware aardbevingen verwoestten enkele gebouwen in de rotsstad Petra. In het bijzonder was er ernstige vernietiging in 363 na Christus. Petra werd geleidelijk verlaten en alleen bezocht door bedoeïenen voor een korte rustpauze. Toen raakte de stad in de vergetelheid. Het was pas 400 jaar geleden dat de B'doul-stam definitief terugging naar de grotten van Petras. Voor Europa werd de verloren stad pas in 1812 herontdekt, tot dan waren er alleen maar geruchten over de rotsstad uit het Midden-Oosten. In 1985 werd Petra een UNESCO-werelderfgoed.

Archeologische opgravingen

Sinds het begin van de 20e eeuw zijn er opgravingen gaande in Petra en is het gebied opengesteld voor toerisme. De meeste b'doul die daar nog in grotten woonden, werden gedwongen verplaatst. In de buitenwijken van Petra zijn nog steeds bewoonde grotten te vinden. Intussen hebben archeologen zo'n 20 gebouwen en ruïnes gevonden op een oppervlakte van 1000 vierkante kilometer. Er wordt gespeculeerd dat slechts ongeveer 20 procent van de oude stad werd opgegraven. De zoektocht gaat verder: tijdens opgravingen in 2003 vonden onderzoekers een tweede verdieping van het bekende Schatkist Al Khazneh. In 2011 werd op de hoogste berg van de stad een zwemgelegenheid gevonden. In 2016 ontdekte een luchtarcheoloog oude tempelresten uit 200 voor Christus. Door satellietbeeld. Het wordt spannend om te zien wanneer het verhaal van Petra zal worden aangevuld met nieuwe hoofdstukken.

Jordanien • Werelderfgoed Petra • Geschiedenis van Petra • Petra kaart • Bezienswaardigheden in Petra • Rotsgraven Petra