Ik open mijn ogen en de eerste blik uit het raam onthult het: Antarctica is van ons. We zijn gearriveerd! We hebben ze de afgelopen twee dagen gehad ruige schoonheid van South Shetland bewonderd, nu zijn we aangekomen bij de volgende fase van onze Antarctische reis: het Antarctisch Schiereiland ligt voor ons. We zijn opgewonden, als kleine kinderen, want vandaag gaan we daadwerkelijk voet zetten op het Antarctische continent. Ons uitzicht vanaf de Zeegeest is ijzig geworden: besneeuwde bergen, ijsranden en sneeuwbanken kenmerken het beeld. IJsbergen drijven voorbij en omkleden duurt me vandaag gewoon te lang. Ik maak de eerste foto van de dag vanaf ons balkon terwijl ik nog in mijn pyjama zit. Brrr. Een nogal ongemakkelijke onderneming, maar ik kan deze prachtige ijsberg gewoon niet voorbij laten gaan zonder foto.
Na het ontbijt pakken we ons in dikke rode expeditiejassen. We zijn klaar en staan te popelen om vandaag daadwerkelijk voet op het Antarctische continent te zetten. Met de Zeegeest we kozen een heel klein expeditieschip voor onze Antarctische reis. Er zijn maar zo'n 100 passagiers aan boord, dus gelukkig kunnen we allemaal tegelijk aan wal. Toch kan natuurlijk niet iedereen tegelijk in één van de opblaasboten stappen. Dus totdat het onze beurt is, blijven we ons verwonderen vanaf het dek.
De lucht is bewolkt en gevuld met een diep, zwaar grijs. Ik zou hem bijna melancholiek omschrijven, maar daarvoor is het besneeuwde landschap dat hij aanraakt veel te mooi. En misschien ben ik gewoon te blij voor melancholie vandaag.
De zee is glad als glas. Geen zuchtje wind laat de golven rimpelen en in het licht van de witte wonderwereld schittert de zee in grijs-blauw-witte kleuren.
Het wolkendek daalt laag over de baai en hult de ijsbergen in koele schaduwen. Maar naast ons, alsof we in een andere wereld keken, stapelen met sneeuw bedekte bergen zich op in de zachte zonneschijn.
Als bij een begroeting schijnt Antarctica voor onze ogen en de afnemende wolkenstrepen openen een uitzicht op een witte bergachtige droom.
De zon verdrijft de mist boven het Antarctisch Schiereiland.
Dus nu ligt het voor me: Antarctica. Vol ongerepte, stralende schoonheid. Symbool van hoop en gevuld met angst voor de toekomst. De droom van alle avonturiers en ontdekkingsreizigers. Een plek van natuurkrachten en kou, onzekerheid en eenzaamheid. En tegelijkertijd een plek van eeuwig verlangen.
Dan is het zover. Met de Zodiac vliegen we richting land en laten ze los Zeegeest achter ons. Naast ons drijven prachtige ijsbergen, boven ons vliegen Antarctische sterns en voor ons ligt een glimmend witte landtong met kleine mensjes. Een nieuwe golf van verwachting grijpt me aan. Onze Antarctische reis heeft zijn bestemming bereikt.
Onze schipper zoekt een goed plekje en legt aan op een vlakke, rotsachtige kustlijn. Een voor een zwaaien ze hun benen overboord en dan raken mijn voeten het Antarctische continent.
Ik blijf een paar seconden vol ontzag op mijn rots staan. Ik ben eigenlijk hier. Dan zoek ik liever een wat drogere plek op en neem een paar stappen weg van de golven. Al na een paar stappen verdwijnt de steen waar ik op loop in een diep, pluizig wit. Eindelijk. Dat is precies hoe ik me Antarctica had voorgesteld. IJsbergen en sneeuwvelden zover het oog reikt.
Hoewel bijna de helft van de passagiers al aan land is, zie ik nog maar weinig mensen. Het expeditieteam heeft weer geweldig werk geleverd en met vlaggen een route uitgestippeld die we in ons eigen tempo kunnen verkennen. De gasten verspreidden zich verrassend snel.
Ik neem de tijd en geniet van het uitzicht: poedersneeuwwitte en hoekige grijze rotsen omlijsten de glinsterende turkooisgrijze zee. IJsschotsen en ijsbergen in alle soorten en maten drijven in de baai en in de verte verdwijnen besneeuwde bergen aan de horizon.
Landing op het Antarctische continent bij Portal Point
Opeens zie ik een Weddellzeehond in de sneeuw. Als dat niet de perfecte ontvangst is voor een reis naar Antarctica. Maar als ik dichterbij kom, zie ik een vaag bloedspoor naast haar. Ik hoop dat ze niet gewond is? Weddell-zeehonden worden belaagd door zeeluipaarden en orka's, maar jonge exemplaren zijn meestal het belangrijkste doelwit. Deze Weddell-zeehond daarentegen lijkt me groot, zwaar en indrukwekkend. Ik trakteer mezelf op een foto van het mooie dier, dan laat ik haar liever met rust. Voor de veiligheid. Misschien moet ze herstellen.
Het is fascinerend hoe anders een op het land liggende Weddell-zeehond eruitziet dan een zwemmende Weddell-zeehond. Als ik niet beter zou weten, zou ik zeggen dat het twee verschillende dieren zijn. De vacht, de kleur, zelfs de vorm ziet er anders uit: op het land is hij pluche, opvallend van patroon, op de een of andere manier te groot en jammerlijk onhandig bij het bewegen. Maar in het water is ze slank, grauwgrijs, perfect geproportioneerd en verrassend wendbaar.
Aan boord hebben we al een paar interessante feiten over de indrukwekkende zeezoogdieren vernomen: Weddell-zeehonden kunnen tot 600 meter diep duiken. De lezing maakte indruk op me, maar het is nog indrukwekkender om dit dier in levende lijve te zien. om naast hem te staan. Op Antarctica.
De route voert me weg van de kust, door de sneeuw en uiteindelijk een stukje de heuvel op. Het ene fantastische uitzicht volgt op het andere.
We zouden nog verder vooruit willen rennen, direct naar de ijsrand en in zee kijken, maar dat zou veel te gevaarlijk zijn. Je weet nooit waar ineens een stuk ijs afbreekt, legt onze expeditieleider uit. Daarom zijn de gekruiste vlaggen die het expeditieteam voor ons heeft opgehangen voorbij. Ze markeren het gebied dat we mogen verkennen en waarschuwen voor gevarenzones.
Eenmaal boven laten we ons in de sneeuw vallen en genieten van het perfecte Antarctische panorama: een eenzame, witte vlakte omsluit de baai waarin ons kleine cruiseschip tussen ijsbergen voor anker ligt.
Landschapspanorama Antarctica – Portal Point Antarctisch Schiereiland: Landing op het Antarctische continent
Iedereen kan zijn tijd aan land besteden zoals hij wil. Fotografen vinden een eindeloze keuze aan fotomomenten, twee documentairemakers beginnen met fotograferen, een paar gasten zitten in de sneeuw en genieten gewoon van het moment en verreweg de jongste deelnemers aan deze Antarctische reis, twee Nederlandse jongens van 6 en 8 beginnen spontaan een sneeuwballengevecht .
Tussen de ijsbergen door zien we de kajakkers peddelen. De kleine groep betaalt extra en mag toeren met de kajaks. U komt later bij ons voor een kort walverlof. Sommige gasten laten zich enthousiast fotograferen door het expeditieteam met bordjes in de hand. "Antarctic Expedition" of "On the Seventh Continent" staat erop. We zijn niet zo van selfies en genieten liever van het landschap.
Een van de Zodiacs is al op weg terug naar de Sea Spirit en brengt een paar passagiers weer aan boord. Misschien zit je blaas dicht, heb je het koud gekregen of was de wandeling door de sneeuw te zwaar. Er zijn immers ook veel oudere dames en heren op de Antarctische reis. Voor mij is het echter duidelijk: ik ga geen seconde eerder terug dan absoluut noodzakelijk is.
We liggen in de sneeuw, maken foto's, proberen verschillende hoeken en bewonderen elke ijsberg. En er zijn er genoeg: groot en klein, hoekig en rond, ver weg en dichtbij ijsbergen. De meeste zijn helderwit en sommige worden weerspiegeld in het mooiste turkooisblauw in de zee. Ik zou hier voor altijd kunnen blijven zitten. Ik kijk betoverd in de verte en adem Antarctica in. We zijn gearriveerd.
Na deze prachtige eerste landing op het Antarctische continent, gaat de Antarctische reis verder met de Zeegeest verder. Vandaag om XNUMX uur staat een zodiacrit in Cierva Cove op het programma, maar onderweg volgt het ene fotomoment het andere op. We passeren enorme ijsbergen, in de verte verschijnen de vinnen en staartvinnen van migrerende bultruggen, ijsschotsen drijven in het water, enkele pinguïns zwemmen voorbij en één keer ontdekken we zelfs een Ezelspinguïn op drijfijs.
Geleidelijk verdwijnen de donkere wolken van de ochtend en verandert de lucht in stralend blauw. De zon schijnt en de witte bergen van het Antarctisch Schiereiland beginnen weerspiegeld te worden in de zee. Op ons balkon genieten we van het uitzicht, de zeelucht en de zonnestralen met een kop dampende thee. Wat een reis. Wat een leven.
Argentijns onderzoeksstation Primavera op Antarctica.
In de middag bereiken we Cierva Cove, onze tweede bestemming voor vandaag. Op de rotsachtige kust schijnen de kleine rode huisjes van een onderzoeksstation ons tegemoet, maar de ijskoude baai interesseert me veel meer. Het zicht is adembenemend aangezien de hele baai gevuld is met ijsbergen en drijfijs.
Een deel van het ijs kwam rechtstreeks van de gletsjers bij Cierva Cove, terwijl de rest door de westenwind de baai in werd geblazen. Zeegeest. Een landing is hier niet toegestaan, in plaats daarvan staat een Zodiac-rit gepland. Wat is er mooier dan cruisen tussen drijfijs en ijsbergen tijdens een Antarctische reis?
Natuurlijk: u kunt ook pinguïns, Weddell-robben en zeeluipaarden observeren. Cierva Cove staat niet alleen bekend om de grote ijsbergen en gletsjers, maar ook om de frequente waarnemingen van zeeluipaarden.
Ook wij hebben geluk en kunnen vanaf de opblaasboot meerdere zeeluipaarden op ijsschotsen spotten. Ze zien er schattig uit als ze slapen en vaak lijken ze gewoon vrolijk te glimlachen. Maar schijn bedriegt. Naast de orka's is deze zeehondensoort de gevaarlijkste jager van Antarctica. Ze eten niet alleen krill en vis, maar jagen ook regelmatig op pinguïns en vallen zelfs Weddell-zeehonden aan. Je kunt je handen dus beter in de bijboot laten.
Kinbandpinguïn zat op een rots voor het Antarctisch Schiereiland.
In de verte ontdekken we een oude bekende: een kinbandpinguïn troont op de rots en staat voor ons model voor de sneeuwmassa's van het Antarctisch Schiereiland. Op Halve maan eiland we hebben een hele kolonie van deze schattige pinguïnsoort kunnen ervaren. Dan gaat onze tocht door het stuifijs verder, want onze schipper heeft alweer de volgende diersoort ontdekt: dit keer knippert een Weddellzeehond ons vanaf de ijsschots toe.
Rustende Weddell-zeehond in het Antarctische ijs.
Deze Zodiac cruise heeft alles wat je maar kunt wensen van een Antarctische reis: zeehonden en pinguïns, drijfijs en ijsbergen, besneeuwde kusten in de zon en zelfs tijd - tijd om van alles te genieten. Drie uur lang varen we het Antarctisch Schiereiland af. Het is maar goed dat we allemaal warm gekleed zijn, anders zouden we snel bevriezen als we niet zouden bewegen. Door de zon is het vandaag verrassend warm: -2°C lees je later in het logboek.
De kleine groep van onze kajakkers heeft wat meer beweging en heeft zeker veel plezier in deze dromerige omgeving. Met de Zodiacs kunnen we ons nog iets verder in het drijfijs wagen. Sommige ijsbergen zien eruit als sculpturen, andere vormen zelfs een smalle brug. De camera's lopen warm.
Plots verschijnt er een groep ezelspinguïns die huppel, huppel, huppel over het water en langs ons heen springt. Ze zijn ongelooflijk snel en alleen in de groothoek weet ik het moment vast te leggen voordat ze uiteindelijk uit mijn gezichtsveld verdwijnen.
Op sommige plaatsen kan ik door het ijs nauwelijks het wateroppervlak zien. Er dringt steeds meer drijfijs de baai in. Het uitzicht vanuit de Zodiac, dat ons bijna op hetzelfde niveau brengt als de ijsschotsen zelf en het gevoel midden op het ijs te zweven is onbeschrijfelijk. Ten slotte omsluiten de brokken ijs onze bijboot en stuiteren ze met een zachte, doffe klik tegen de strakke luchtslang van de Zodiac terwijl de kleine bijboot langzaam naar voren duwt. Het is prachtig en even raak ik een van de brokken ijs naast me aan.
Uiteindelijk verloor een van de zodiacs zijn motor. We zijn nu in de buurt en geven opstarthulp. Dan glijden de twee boten langzaam weer samen uit de innige omhelzing van de ijskoude Zuidelijke Oceaan. Genoeg ijs voor vandaag. Tot slot maken we een korte omweg richting de kust. We ontdekken veel pinguïns op de sneeuwvrije rotsen: ezelspinguïns en kinbandpinguïns staan harmonieus naast elkaar. Maar opeens is er beweging in het water. Een zeeleeuw zwemt naar de oppervlakte. We zagen niet hoe, maar moeten net een pinguïn hebben gevangen.
Steeds weer verschijnt het hoofd van de jager boven het wateroppervlak. Hij stoot wild met zijn kop en slingert zijn prooi naar links en rechts. Misschien is het maar goed dat we nu bijna niet meer kunnen zien dat het vroeger een pinguïn was. Een vlezig ding hangt in zijn bek, wordt geschud, losgelaten en knapt weer. Hij is de pinguïn aan het villen, legt onze natuurgids uit. Dan kan hij het beter eten. Stormvogels cirkelen boven de zeeluipaard en zijn blij met een paar vleesrammen die voor hen vallen. Het leven op Antarctica is ruig en niet zonder gevaren, zelfs niet voor een pinguïn.
Na deze spectaculaire finale keren we terug aan boord, maar niet zonder te genieten van de fantastische reflecties die ons begroeten op de terugweg naar de Zeegeest vergezeld:
Expeditieschip Sea Spirit op Antarctische reis. Poseidon-expedities.
Toeristen kunnen Antarctica ook ontdekken op een expeditieschip, bijvoorbeeld op de Zeegeest. Verken het eenzame koninkrijk van de kou met de AGE™ Antarctische reisgids.
Deze redactionele bijdrage kreeg externe ondersteuning
Openbaarmaking: AGE™ kreeg als onderdeel van het rapport scherp geprijsde of gratis diensten van Poseidon Expeditions. De inhoud van de bijdrage blijft onaangetast. De perscode is van toepassing.
Copyrights en copyright
Teksten en foto's zijn auteursrechtelijk beschermd. Het copyright voor dit artikel in woord en beeld ligt volledig bij AGE™. Alle rechten zijn voorbehouden. Content voor print/online media kan op aanvraag gelicentieerd worden.
Haftungsausschluss
De ervaringen die in het veldrapport worden gepresenteerd, zijn uitsluitend gebaseerd op ware gebeurtenissen. Omdat de natuur echter niet te plannen is, kan een soortgelijke ervaring bij een volgende reis niet worden gegarandeerd. Ook niet als je met dezelfde aanbieder reist (Poseidon Expeditions). Als onze ervaring niet overeenkomt met uw persoonlijke ervaring, aanvaarden wij geen aansprakelijkheid. De inhoud van het artikel is zorgvuldig onderzocht en gebaseerd op persoonlijke ervaring. Indien informatie echter misleidend of onjuist is, aanvaarden wij geen aansprakelijkheid. Bovendien kunnen omstandigheden veranderen. AGE™ garandeert geen actualiteit of volledigheid.
Bronvermelding voor tekstonderzoek
Informatie ter plaatse en persoonlijke ervaringen bij a Expeditiecruise op de Sea Spirit van Ushuaia via de South Shetland Islands, Antarctic Peninsula, South Georgia en Falklands naar Buenos Aires in maart 2022. AGE™ verbleef in een hut met balkon op het sportdek. Poseidon Expeditions (1999-2022), Startpagina van Poseidon Expeditions. Reis naar Antarctica [online] Ontvangen 04.05.2022-XNUMX-XNUMX, van URL: https://poseidonexpeditions.de/antarktis/
Deze website maakt gebruik van cookies: U kunt deze cookies natuurlijk op elk moment verwijderen en de functie deactiveren. Wij gebruiken cookies om u de inhoud van de homepage zo goed mogelijk te kunnen presenteren en om functies voor sociale media te kunnen aanbieden en om de toegang tot onze website te kunnen analyseren. In principe kan informatie over uw gebruik van onze website worden doorgegeven aan onze partners voor sociale media en analyse. Onze partners kunnen deze informatie combineren met andere gegevens die u aan hen ter beschikking heeft gesteld of die zij hebben verzameld als onderdeel van uw gebruik van de diensten. overeenkomenMeer informatie
