Onze reisroute start in Rwanda, maakt een omweg via de Democratische Republiek Congo en eindigt in Oeganda. Alle drie de landen bieden verschillende mogelijkheden om mensapen in hun natuurlijke omgeving te observeren. We hebben dus keuze te over. Welke gorillatour is de beste? Willen we oostelijke laaglandgorilla's of oostelijke berggorilla's zien?
Maar na wat onderzoek is de beslissing verrassend eenvoudig, omdat berggorillatrekking in Rwanda duurder zou zijn geweest dan een bezoek aan de laaglandgorilla's in de DRC (Info over prijzen) en de berggorilla's in Oeganda. Een duidelijk argument tegen Rwanda en tegelijkertijd een goed argument om twee keer de bush te raken en beide ondersoorten van de oostelijke gorilla's mee te maken. Zo gezegd, zo gedaan: ondanks alle reiswaarschuwingen besluiten we de DR Congo en zijn laaglandgorilla's een kans te geven. Oeganda stond sowieso op de agenda. Hiermee is de route voltooid.
Het plan: kom heel dicht bij onze grootste familieleden tijdens gorillatrekking met een ranger en in een kleine groep. Respectvol maar persoonlijk en in hun natuurlijke omgeving.
Gorillatrekking in DRC: Oostelijke laaglandgorilla's
Nationaal Park Khahuzi Biega
Kahuzi-Biega National Park in de Democratische Republiek Congo is de enige plek waar toeristen oostelijke laaglandgorilla's in het wild kunnen zien. Het park heeft 13 gorillafamilies, waarvan er twee gewend zijn. Dat betekent dat ze gewend zijn aan de aanblik van mensen. Met een beetje geluk komen we binnenkort één van deze families tegen. Met andere woorden: We zoeken de zilverrug Bonane en zijn gezin met 6 teefjes en 5 pups.
Voor fanatieke wandelaars is gorillatrekking een prachtige wandeling door ruig terrein met prachtige tinten groen en gevarieerde vegetatie. Echter, voor degenen die slechts voor een korte tijd gorilla's willen zien, kan gorillatrekking een grote uitdaging zijn. We lopen al een uur door dicht bos. er zijn geen paden.
Meestal lopen we op vertrapte kluwens planten die de grond bedekken en een soort kreupelhout vormen. De takken wijken. Verborgen oneffenheden worden vaak pas laat herkend. Stevige schoenen, een lange broek en een beetje concentratie zijn daarom een must.
Keer op keer stoppen we terwijl onze ranger met zijn machete de weg vrijmaakt. We stopten de broekspijpen in de sokken om ons tegen mieren te beschermen. We zijn met vijf toeristen, drie locals, een portier, twee trackers en een ranger.
De grond is verrassend droog. Na uren van hevige regen vannacht verwachtte ik modderpoelen, maar het bos beschermde en absorbeerde alles. Gelukkig stopte het vanmorgen op tijd met regenen.
De boswachter gaat door met zijn kapmes op gorillatrekking.
Uiteindelijk komen we langs een oud nest. Lange plukjes gras en bladplanten liggen losjes opgestapeld onder een grote boom en kussen het stukje aarde voor een gezellig dutje: een slaapplaats voor gorilla's.
"Ongeveer 20 minuten over", informeert onze ranger. Hij heeft een bericht in welke richting de gorillafamilie vanochtend is vertrokken, want er waren al vroeg in de ochtend trackers op pad om de groep te lokaliseren. Maar dingen zouden anders moeten zijn.
Slechts vijf minuten later stoppen we weer om de rest van de groep ons te laten inhalen. Een paar machetetslagen zouden onze weg gemakkelijker moeten maken, maar plotseling stopt de boswachter midden in zijn beweging. De ruimte die achter de zojuist verwijderde green vrijkomt, is bezet. Ik kom op adem.
Opeens staan we oog in oog met de zilverrug.
De zilverrug zit een paar meter voor ons. Als in trance staar ik naar zijn imposante hoofd en brede, sterke schouders. Slechts een paar kleine lommerrijke plantjes scheiden ons van hem. hartkloppingen. Daar zijn we hier voor.
De zilverrug lijkt echter erg relaxed. Onverschillig knabbelt hij aan een paar blaadjes en merkt ons nauwelijks op. Onze ranger verwijdert voorzichtig nog een paar stelen om de zichtbaarheid voor de rest van de groep te verbeteren.
De zilverrug is niet de enige. In het struikgewas zien we nog twee koppen en twee ruige jonge dieren zitten een beetje verborgen voor de leider. Maar kort nadat onze hele groep zich rond het gat in de struiken heeft verzameld, staat de zilverrug op en draaft weg.
Het blijft onduidelijk of de groep nieuwsgierige tweevoeters hem toch stoorde, of de laatste machetetslag van de boswachter te hard was, of dat hij gewoon een nieuwe voederplaats voor zichzelf koos. Gelukkig zaten we helemaal vooraan en konden we dit fantastische verrassingsmoment live meemaken.
Nog twee dieren volgen de leider. Waar ze zaten, blijft een kleine open plek met afgeplatte planten over. Een grote en een kleine gorilla blijven bij ons. De grote gorilla is duidelijk en onmiskenbaar een dame. Dat hadden we eigenlijk wel kunnen raden, want tot aan de oostelijke laaglandgorilla's toe is er altijd maar één geslachtsrijp mannetje in de familie, de zilverrug. Mannelijke welpen moeten het gezin verlaten als ze ouder worden. De kleine gorilla is een ruige welp die wordt belaagd door enkele muggen en er een beetje overweldigd uitziet. Een knuffelige furball.
Terwijl we nog naar de twee gorilla's kijken en vurig hopen dat ze blijven zitten, wacht de volgende verrassing: een pasgeboren baby tilt plotseling zijn kop op. Genesteld dicht bij Mama Gorilla, misten we de kleine bijna in onze opwinding.
Vrouwelijke oostelijke laaglandgorilla. Als je goed kijkt, zie je het hoofdje van de baby in haar schoot.
Gorillawelp in Kahuzi-Biega National Park DRC - Oostelijke laaglandgorilla (Gorilla beringei Graueri)
Mama gorilla Siri met een 3 maanden oude babygorilla in de DRC-jungle, samen met een oudere welp.
De babygorilla is verreweg het jongste lid van de gorillafamilie. Het is nog maar drie maanden oud, weet onze ranger. De kleine handjes, de gebaren tussen moeder en kind, de onschuldige nieuwsgierigheid, het lijkt allemaal ontzettend menselijk. De kroost klautert een beetje onhandig op mama's schoot, klopt met hun handjes in het rond en kijkt de wereld in met grote, ronde schotelogen.
De komende drie jaar is de kleine zeker van de volle aandacht van zijn moeder. "Gorilla's krijgen drie jaar borstvoeding en krijgen slechts om de vier jaar nakomelingen", herinner ik me dat ik vanmorgen tijdens de briefing zei. En nu sta ik hier, midden in de Congolese bush, op nog geen 10 meter afstand van een gorilla, en kijk naar een lieve spelende babygorilla. Welk geluk!
Vrouwelijke gorilla met babygorilla: Oostelijke laaglandgorilla's in Kahuzi-Biega National Park, DRC
Gorilla Baby Portrait Nakomelingen van de met uitsterven bedreigde oostelijke laaglandgorilla's in de wilde Democratische Republiek Congo
Uit pure opwinding vergeet ik zelfs te filmen. Net als ik de sluiterknop indruk om ook nog wat bewegende beelden vast te leggen, komt er abrupt een einde aan het spektakel. Mama gorilla grijpt haar baby en beent weg. Even later springt de ruige welp het kreupelhout in en laat de kleine groep toeschouwers ademloos achter.
In totaal telt deze gorillafamilie 12 leden. We hebben er vier goed kunnen observeren en nog kort twee gezien. Daarnaast hadden we een behoorlijke doorsnede van leeftijden: mama, baby, grote broer en de zilverrug zelf.
Eigenlijk ideaal. Desalniettemin zouden we er natuurlijk graag meer willen hebben.
Tijdens de gorillatrekking is de tijd met de dieren beperkt tot maximaal een uur. De tijd begint te dringen vanaf het eerste zichtcontact, maar we hebben nog wat tijd over. Misschien kunnen we wachten tot de groep terugkomt?
Sterker nog: we wachten niet, we zoeken. De gorillatrekking gaat door. En na slechts een paar meter door het struikgewas vindt onze ranger nog een gorilla.
Vrouwelijke gorilla Mukono met oogletsel in Kahuzi-Biega National Park, DRC
De zilverrug staat rechtop in het struikgewas en eet bladeren.
De dame zit met haar rug tegen een boom, armen over elkaar en wacht op wat komen gaat.
De boswachter noemt haar Munkono. Als welp raakte ze gewond in een val van stropers. Haar rechteroog en rechterhand ontbreken. Het oog viel ons meteen op, maar de rechterhand houdt het altijd beschermd en verborgen.
Ze droomt bij zichzelf, krabt zich en droomt verder. Met Munkono gaat het goed, gelukkig zijn de blessures al vele jaren voorbij. En als je goed kijkt, zie je nog iets: ze is erg lang.
Op korte afstand wiebelen de takken plotseling en trekken onze aandacht. We naderen voorzichtig: het is de zilverrug.
Hij staat in het dichte groen en voert. Soms vangen we een glimp op van zijn expressieve gezicht, dan verdwijnt het weer in de wirwar van bladeren. Keer op keer reikt hij naar smakelijke bladeren en gaat rechtop staan in het struikgewas. Met een hoogte van ongeveer twee meter zijn de oostelijke laaglandgorilla's de grootste gorilla's en daarmee de grootste primaten ter wereld.
We kijken gefascineerd naar al zijn bewegingen. Hij kauwt en plukt en kauwt nog eens. Bij het kauwen bewegen de spieren op zijn hoofd en herinneren ons eraan wie er voor ons staat. Het lijkt smakelijk. Een gorilla kan tot 30 kg bladeren per dag eten, dus de zilverrug heeft nog wat plannen.
Dan gaat alles weer heel snel: van de ene op de andere seconde gaat de zilverrug ineens verder. We proberen de richting te begrijpen en wisselen ook van positie. Door een kleine opening van lagere begroeiing zien we hem net voorbij komen.
Op vier poten, van achteren en in beweging, komt de zilverkleurige rand op zijn rug voor het eerst tot zijn recht. Een jong dier huppelt onverwachts vlak achter de leider voorbij, wat het imposante formaat van de zilverrug onderstreept. Even later wordt de kleine opgeslokt door de dichte begroeiing.
Maar we hebben al iets nieuws ontdekt: een jonge gorilla is in de boomtop verschenen en kijkt ineens van bovenaf op ons neer. Hij lijkt ons net zo interessant te vinden als wij hem en gluurt nieuwsgierig tussen de takken door.
De zilverrug zwerft met zijn gorillafamilie door de jungle.
Tijdens een gorillatrekking kijkt een gorillawelp vanuit een boom op ons neer.
Jonge gorilla in het bos van Kahuzi-Biega National Park, DRC
Ondertussen volgt de gorillafamilie de zilverrug en wij proberen hetzelfde. Met gepaste afstand uiteraard. Er zijn nog drie ruggen van gorilla's verschenen in het lichtgroen naast hun leider. Dan stopt de groep ineens weer.
En weer hebben we geluk. De zilverrug nestelt zich heel dicht bij ons en begint weer te eten. Dit keer staan er nauwelijks planten tussen ons en heb ik bijna het gevoel naast hem te zitten. Hij is ongelooflijk dicht bij ons. Deze ontmoeting is veel meer dan ik had kunnen hopen van een gorillatrekking.
De imposante zilverrug kauwt op bladeren. Zijn hand is indrukwekkend menselijk.
Onze boswachter staat op het punt meer penseel te verwijderen met het kapmes, maar ik houd hem tegen. Ik wil niet het risico lopen de zilverrug te storen en tegelijkertijd de tijd stil te zetten.
Ik hurk neer, ademloos, en kijk naar de enorme gorilla voor me. Ik hoor zijn gesmak en kijk in zijn mooie bruine ogen. Ik wil dit moment mee naar huis nemen.
Ik kijk naar het gezicht van de zilverrug en probeer me de kenmerkende gelaatstrekken te herinneren: het prominente jukbeen, de afgeplatte neus, de kleine oren en de beweegbare lippen.
Hij vist nonchalant de volgende tak. Zelfs zittend ziet hij er enorm uit. Als hij zijn sterke bovenarm optilt, zie ik zijn gespierde borst. Elke lichaamsfoto zou jaloers zijn. Zijn grote hand omsluit de tak. Ze ziet er ongelooflijk menselijk uit.
Oostelijke laaglandgorilla's eten bladeren, fruit en bamboescheuten.
Dat gorilla's tot de mensapen behoren is voor mij geen systematische classificatie meer, maar een tastbaar feit. We zijn ongetwijfeld familie.
Een blik op de brede, behaarde schouders en de sterke nek herinnert me er al snel aan wie er voor me zit: de gorillaleider zelf. Door het hoge voorhoofd lijkt zijn gezicht nog massiever en imposanter.
Zichtbaar tevreden propt de zilverrug nog een handvol bladeren in zijn mond. Stengel na steel wordt opgegeten. Hij klemt de tak tussen zijn lippen en trekt vakkundig met zijn tanden alle bladeren eraf. Hij laat de hardere steel staan. Een behoorlijk kieskeurige gorilla.
Als de zilverrug eindelijk weer op pad gaat, blijkt uit een blik op de klok dat we hem deze keer niet zullen volgen. Onze gorillatrekking loopt ten einde, maar we zijn dolblij. Een uur heeft nog nooit zo lang gevoeld. Als om afscheid te nemen lopen we onder een boom door die kennelijk net is overgenomen door de helft van de gorillafamilie. In de vestigingen heerst een levendige bedrijvigheid. Nog een laatste blik, nog een laatste foto en dan sjokken we terug door het bos - met een grote glimlach op ons gezicht.
Gorillaportret: Intens oogcontact tijdens gorillatrekking
Oostelijke laaglandgorilla in een boom in Kahuzi-Biega National Park, DRC
Leuke weetjes over zilverrug Bonane en zijn familie
Bonane is geboren op 01 januari 2003 en heette daarom Bonane, wat nieuwjaar betekent Bonane's vader is Chimanuka, die lange tijd de grootste familie in Kahuzi-Biéga leidde met wel 35 leden In 2016 vocht Bonane tegen Chimanuka en nam zijn eerste twee vrouwtjes mee In februari 2023 telde zijn gezin 12 leden: Bonane, 6 vrouwtjes & 5 jongen Twee welpen van Bonane zijn tweelingen; De moeder van de tweeling is het vrouwtje Nyabadeux De babygorilla die we hebben waargenomen, is geboren in oktober 2022; Zijn moeder heet Siri Gorilla lady Mukono mist een oog en de rechterhand (waarschijnlijk door een valblessure als welp) Mukono is hoogzwanger ten tijde van onze gorillatrekking: ze is in maart 2023 bevallen van haar baby
Het AGE™-artikel Oostelijke berggorilla's in Bwindi Impenetrable Forest, Oeganda zal binnenkort uw vragen beantwoorden. Zo zetten we informatie over de locatie, minimumleeftijd en kosten voor je op een rij.
Teksten en foto's zijn auteursrechtelijk beschermd. Het copyright van dit artikel in woord en beeld berust volledig bij AGE™. Alle rechten zijn voorbehouden. Content voor print/online media kan op aanvraag gelicentieerd worden.
Haftungsausschluss
De inhoud van het artikel is zorgvuldig onderzocht en is gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Als de informatie echter misleidend of onjuist is, aanvaarden wij geen aansprakelijkheid. Als onze ervaring niet overeenkomt met uw persoonlijke ervaring, aanvaarden wij geen aansprakelijkheid. Omdat de natuur onvoorspelbaar is, kan een vergelijkbare gorillatrekking-ervaring niet worden gegarandeerd. Bovendien kunnen omstandigheden veranderen. AGE™ garandeert geen actualiteit of volledigheid.
Bronvermelding voor tekstonderzoek
Informatie ter plaatse, briefing in het informatiecentrum van het Kahuzi-Biega National Park, evenals persoonlijke ervaringen met gorillatrekking in de Duitse Republiek Congo (Kahuzi-Biega National Park) en met gorillatrekking in Oeganda (Bwindi Impenetrable Forest) in februari 2023.
Kahuzi-Biéga National Park (2017) Standaardtarieven voor safari-activiteiten in Kahuzi Biega National Park. [online] Opgehaald op 28.06.2023-XNUMX-XNUMX, van URL: https://www.kahuzibieganationalpark.com/tarrif.html
Deze website maakt gebruik van cookies: U kunt deze cookies natuurlijk op elk moment verwijderen en de functie deactiveren. Wij gebruiken cookies om u de inhoud van de homepage zo goed mogelijk te kunnen presenteren en om functies voor sociale media te kunnen aanbieden en om de toegang tot onze website te kunnen analyseren. In principe kan informatie over uw gebruik van onze website worden doorgegeven aan onze partners voor sociale media en analyse. Onze partners kunnen deze informatie combineren met andere gegevens die u aan hen ter beschikking heeft gesteld of die zij hebben verzameld als onderdeel van uw gebruik van de diensten. overeenkomenMeer informatie
